ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ: ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΚΟΡΑΚΑΣ

 

 

20071122153042To_ypsoma_meta_ton_Prof_Ilia

20071122153055Megali_traversa

 

 

 

 

 Ο ορεινός όγκος των Βαρδουσίων βρίσκεται στην περιοχή της τεχνητής λίμνης του Μόρνου, ΒΔ της Άμφισσας (Φωκίδα) και αναμφισβήτητα είναι ένα αλπικό βουνό που απαιτεί μεγάλη προσοχή. Μαζί με τους γειτονικούς ορεινούς όγκους, κυρίως της Γκιώνας αλλά και της Οίτης, συνθέτουν το ορεινό ανάγλυφο της περιοχής που χαρακτηρίζεται από εξαιρετικής ομορφιάς τοπία. Κορυφή των Βαρδουσίων είναι ο Κόρακας στα 2.495 μέτρα, ενώ άλλες κορυφές ορεινού όγκου του είναι το Πλάι του Γκιώνη με 2.413, η Αλογόραχη (2.265 μέτρα), η Πλάκα (2.348 μέτρα), η κορυφή με το όνομα «2.404» (με ίδιο ύψος) και ο Κοκκινιάς στα 2.383 μέτρα. Χαρακτηριστικό ακόμα του τοπίου είναι το Β και ΒΔ πρόσωπο των Σκόρδων της Μουσουνίτσας και των Σκόρδων του Πιτιμάλικου. Η πρόσβαση στα καταφύγια γίνεται από τρεις κυρίως μεριές: Το χωριό Αθανάσιος Διάκος (Πάνω Μουσουνίτσα) ακολουθώντας το μονοπάτι Ε4, από το χωριό Δαφνός (Βοστινίτσα), όπως επίσης και από το χωριό Αρτοτίνα, ακολουθώντας την κατάληξη του μονοπατιού Ε4. Οι διαδρομές χαρακτηρίζονται από βαθμό δυσκολίας σύμφωνα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν, αλλά γενικά είναι βουνό με ιδιαίτερο τοπικό μικροκλίμα, κάτι που πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη. Από μόνα τους τα μονοπάτια δεν εξασφαλίζουν πάντα την ομαλή πρόσβαση μας. Ειδικά πάνω από τα καταφύγια, στα μονοπάτια προς τις κορυφές, αλλά και ένα-δύο εκτεθειμένα στο κενό ανηφορικά σημεία, χαμηλότερα, πριν τον Προφήτη Ηλία, μπορούν να δυσκολέψουν την ανάβασή μας. Η φυσική κατάσταση και η εμπειρία κίνησης σε ορεινό πεδίο είναι στοιχεία απαραίτητα για μια επιτυχή ανάβαση, σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής, ειδικά σε σημεία που η έκθεση μας σε “σάρες” μπορεί να επιφυλάσσει κινδύνους. Σημείο εκκίνησης για την ανάβαση στην κορυφή Κόρακας αυτή τη φορά έχουμε την πλατεία του χωριού Αθανάσιος Διάκος και με θέληση για πορεία 3 έως 4 ωρών θα φτάσουμε στο οροπέδιο της περιοχής Πιτιμάλικο που βρίσκονται και τα δυο ορειβατικά καταφύγια (ο χωματόδρομος από το χωριό έως και τα καταφύγια είναι περίπου 12 χιλιόμετρα). Τις διαδρομές διάσχισης του ορεινού όγκου είναι συνετό να τις επιχειρούμε κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, ή σε περιόδους με λίγα χιόνια, εκτός εάν έχουμε γνώσεις και εμπειρία κίνησης και παραμονής σε χιονισμένο πεδίο. Οι διασχίσεις χειμερινών βουνών είναι εξαιρετικά επίπονες και επικίνδυνες όταν αρκούμαστε μόνο στον ενθουσιασμό μας. Αθανάσιος Διάκος – Προφήτης Ηλίας Ακολουθούμε το μονοπάτι Ε4 που ξεκινά μέσα από το χωριό και ανηφορίζουμε το ρέμα όπου στα πρώτα μέτρα είναι τσιμεντοστρωμένο. Θα έλεγα ότι αρχικά πρέπει να έχουμε αργό ρυθμό, καθώς το πεδίο γίνεται όλο και πιο ανηφορικό. Μετά τα πρώτα περίπου 20 μέτρα μπορούμε να στρίψουμε αριστερά έτσι ώστε να κόψουμε δρόμο. Το Ε4 ακολουθεί και αυτή την πορεία που είναι συντομότερη, αλλά σχετικά πιο δύσκολη, λόγω του βρεγμένου από τα τρεχούμενα νερά εδάφους. Μετά τις δύο πρώτες δεξαμενές νερού που θα συναντήσουμε στη διαδρομή, μπαίνουμε σε δάσος και λίγο πριν το αφήσουμε βρίσκουμε σαθρό ανηφορικό πεδίο. Είναι το δυσκολότερο σημείο όλης της διαδρομής. Ακόμα και το καλοκαίρι ο βαθμός δυσκολίας του απαιτεί την προσοχή μας. Προφήτης Ηλίας – Καταφύγιο ΕΟΣ Άμφισσας – Καταφύγιο ΠΟΑ Στον Προφήτη Ηλία πρέπει να αποφασίσουμε για τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε, καθώς η επιλογή ανάμεσα στο μονοπάτι ή το χωματόδρομο είναι δύσκολη. Μόνο το καλοκαίρι μπορούμε να φτάσουμε με αυτοκίνητο 4Χ4 μέχρι τα καταφύγια. Ξεκινώντας την πεζοπορία μας από το χωριό συνεχίσαμε στο μονοπάτι, αφού φτάνοντας στον Προφήτη Ηλία είχαμε ήδη περάσει τα δύσκολα κομμάτια της διαδρομής και η συνέχεια μέχρι επάνω είναι σχετικά εύκολη. Καταφύγια – “Πόρτες” / Μέγας Κάμπος Για τις Πόρτες ακολουθούμε το μονοπάτι που ξεκινά από τα καταφύγια, και μετά το καταφύγιο του ΠΟΑ υπάρχει σήμανση που υποδεικνύει το σημείο ανάβασης για την κορυφή. Η κλίση της πλαγιάς δεν θα μας δυσκολεύψει. Το μονοπάτι ανεβαίνει με μικρή κλίση και μόνο τα σημεία ψηλά στην πλαγιά που είναι εκτεθειμένα δημιουργούν καθυστερήσεις, αν δεν τα περάσουμε με προσοχή. Η επικινδυνότητα οφείλεται κυρίως στις πτώσεις πέτρας, από προπορευόμενα άτομα που βρίσκονται ψηλότερα και περπατούν στα σαθρά. Άρα χρειάζεται να εφαρμόσουμε κανόνες ασφαλείας για «παράλληλη κίνηση». Μια σωστή απόφαση είναι να κάνουμε υπομονή ώσπου να απομακρυνθεί η προπορευόμενη ομάδα, ώστε να μην βρεθούμε πίσω και σε χαμηλότερο επίπεδο. Αν αποφύγουμε να εκτεθούμε σε αυτόν τον κίνδυνο, μένει μόνο η έμμεση επικινδυνότητα από τη δυσκολία που έχει κάποιος σε αυτού του είδους τα πεδία.. Το τελευταίο κομμάτι πριν την έξοδο μας στο Μέγα Κάμπο χρειάζεται προσοχή και καλό είναι “βγαίνοντας” από τη διαδρομή να παρατηρούμε σημάδια επιστροφής… Αυτό θα μας διευκολύνει σε περίπτωση που ανεβούμε και το χειμώνα, καθώς οι Πόρτες είναι το μοναδικό ασφαλές πέρασμα ανόδου και καθόδου… “Πόρτες” / Μέγας Κάμπος – κορυφή Κόρακας Από εδώ η θέα είναι κάτι παραπάνω από εκπληκτική. Ένα οροπέδιο, σχεδόν σε διαστάσεις γηπέδου και στο βάθος η ψηλότερη κορυφή των Βαρδουσίων, ο Κόρακας (2.495 μέτρα). Το τελευταίο αυτό κομμάτι είναι εύκολο και μέχρι την κορυφή δεν υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η όμως στο μικρό πέρασμα, δέκα μέτρα πριν την κορυφή, όπου για τρία-τέσσερα βήματα βρισκόμαστε εκτεθειμένοι στο κενό που δεν δικαιολογεί λάθος. Όταν φτάσετε στην κορυφή η θέα, κυριολεκτικά θα σας αποζημιώσει… Αν έχετε μαζί σας σχοινί και καρφιά ορειβασίας και γνωρίζετε την πρακτική ασφάλισης σε βράχο, είναι συνετό να κάνετε χρήση, ώστε τα μέλη της ομάδας που δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία να το χρησιμοποιήσουν… Και μην σκεφτείτε ότι είναι ντροπή να κρατηθούμε από το σχοινί… Το βουνό δεν θα μας χαριστεί σε ενδεχόμενο λάθους… Επιστροφή: κορυφή Κόρακας – “Πόρτες” Προσοχή και πάλι στο σημείο μετά την κορυφή, καθώς κινούμαστε σε βραχώδες πεδίο και για κάποια λίγα, αλλά εκτεθειμένα στο κενό μέτρα δεν επιτρέπεται σφάλμα. Η είσοδος στις Πόρτες ξεχωρίζει από το μεγάλο βράχο, αλλά αν δεν προσέξουμε το σημείο, κάθε άλλη έξοδος – όπως για παράδειγμα τα λούκια (οι νεροσυρμές που σχηματίζονται ανάμεσα στα βράχια)- είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για κατάβαση – πόσο μάλλον, αν δεν υπάρχει σαφής εμπειρία ή αν υπάρχει κάποιο μέλος στην ομάδα που ανεβαίνει για πρώτη φορά. Η επιστροφή από το ίδιο μονοπάτι της πλαγιάς είναι η ασφαλέστερη… “Πόρτες” – καταφύγια ΠΟΑ και ΕΟΣ Άμφισσας Με την είσοδο μας στις Πόρτες ακολουθούμε το μονοπάτι και είμαστε προσεκτικοί στα εκτεθειμένα σημεία και ειδικά στα περάσματα μετά την πρώτη αναγκαστική πορεία αριστερά… Προσεκτικοί είμαστε καθ’ όλη την κατάβαση μας λόγω της μορφολογίας του πεδίου… Υπάρχουν σαθρά και πέτρες σε απότομα κατηφορικά σημεία… Θεωρώ ότι αν κινηθούμε με προσοχή δεν υπάρχει πρόβλημα, όπως επίσης προσοχή χρειάζεται αν συγχρόνως με εμάς ανεβαίνουν και άλλα άτομα, σε ψηλότερα ή χαμηλότερα σημεία. Η πτώση πέτρας είναι συχνό φαινόμενο. Η όλη πορεία θα εξελιχθεί ασφαλέστερα και πιο άνετα αν χρησιμοποιούμε ορειβατικά μπαστούνια. Κατασκήνωση στο Μέγα Κάμπο Για όσους θελήσουν να διανυκτερεύσουν στο οροπέδιο, το πεδίο είναι κατάλληλο, αν και μια ανάβαση και κατάβαση με τον απαιτούμενο εξοπλισμό χρειάζεται πάλι προσοχή. Το μονοπάτι για τις “Πόρτες” μας ανεβάζει με σχετική ασφάλεια, αλλά στο βουνό δεν είναι τίποτα δεδομένο. Ειδικά όταν έχουμε σακίδιo γεμάτo εξοπλισμό camping, καλό θα είναι να “φιξάρουμε” σχοινί στα περάσματα που κρίνουμε επικίνδυνα και ιδιαίτερα στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής. Θα πείτε υπερβολή, αλλά είναι καλό να εφαρμόζονται οι κανόνες ασφάλειας σε ένα πεδίο που δεν σηκώνει κανένα λάθος. Κατά την παραμονή μας στο οροπέδιο μόνο οι καιρικές συνθήκες μπορεί να είναι εμπόδιο, ειδικά όταν φυσούν ισχυροί Β/ΒΑ άνεμοι που τα σαρώνουν όλα. Κάτι που δεν πρέπει να αψηφούμε είναι η ομίχλη και η χαμηλή νέφωση, καθώς σε περίπτωση που μας κλείσει ο καιρός δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής παρά μόνο οι Πόρτες… Επιστροφή: καταφύγια ΠΟΑ και ΕΟΣ Άμφισσας – Προφήτης Ηλίας – Αθανάσιος Διάκος Ουσιαστικά η επιστροφή μας μετά τα καταφύγια γίνεται από το ίδιο μονοπάτι (Ε4)… Κατά την περίοδο του καλοκαιριού υπάρχει η δυνατότητα να φτάσουμε στα καταφύγια με Jeep, κάτι που διευκολύνει την μετέπειτα ανάβαση και επιστροφή μας. Υπάρχει ακόμη η δυνατότητα να συνεχίσουμε, προς τα χωριά Αρτοτίνα και Δάφνος που βρίσκονται από την άλλη πλευρά του ορεινού όγκου, ακολουθώντας τους χωματόδρομους. Το καλοκαίρι δεν θα βρούμε χιόνια, με εξαίρεση ίσως κάποιες χιονούρες εκτός διαδρομών. Προσοχή στο κομμάτι που υπάρχουν τα σαθρά μετά τον Προφήτη Ηλία και λίγο πριν βρεθούμε στο τελευταία δασική περιοχή πριν το χωριό… Τα Βαρδούσια το χειμώνα Όσοι επισκεφτούν τα Βαρδούσια χειμώνα θα συναντήσουν εντελώς διαφορετικές συνθήκες, που θυμίζουν έντονα μικρογραφία των Άλπεων… Από την πλευρά του Αθανάσιου Διάκου, τα χιόνια αρχίζουν συνήθως από την περιοχή του Προφήτη Ηλία και καλύπτουν όλη τη διαδρομή ως την κορυφή. Σε περίοδο μεγάλης χιονόπτωσης η επικινδυνότητα που αντιμετωπίζουμε στις πλαγιές των Σκόρδων Μουσουνίτσας είναι μεγάλη, όπως μεγάλος είναι ο κίνδυνος και η συχνότητα πτώσης χιονοστιβάδας!!! Ο χωματόδρομος χάνεται κάτω από τα χιόνια και ακολουθούμε αυστηρά τα κολωνάκια πορείας που σηματοδοτούν τη διαδρομή μέχρι τα καταφύγια. Τις πλαγιές των Σκόρδων Μουσουνίτσας και Σκόρδων Πιτιμάλικου, που ορθώνονται αριστερά μας, είναι συνετό να τις διανύουμε νωρίς το πρωί. Επίσης, αν το χιόνι είναι πολύ παγωμένο, για αυτές τις τραβέρσες είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούμε «κραμπόν». Κατά τις απογευματινές ώρες το χιόνι αλλάζει σύσταση και από μαλακό γίνεται απότομα παγωμένο (σκληρό), λόγω του ψυχρού αέρα και είναι εύκολο να έχουμε μοιραία πτώση… Κατά την ανάβαση στην κορυφή Κόρακας, αν έχουμε επιλέξει τη διαδρομή που περνά από τις Πόρτες, θα μας είναι απαραίτητη η χρήση χειμερινού εξοπλισμού, όπως κραμπόν και αλουμινογωνίες (για τη δυνατότητα ασφάλισης με σχοινιά). Όλες οι άλλες διαδρομές στον ορεινό όγκο των Βαρδουσίων, χαρακτηρίζονται ως διαδρομές χειμερινής αναρρίχησης και η γνώση και χρήση του χειμερινού εξοπλισμού αναρρίχησης επιβάλλονται. Η ανάβαση μέχρι το Μέγα Κάμπο και τον Κόρακα συχνά επιφυλάσσει ακόμη έναν κίνδυνο, αυτόν του wind chill (παγωμένος άνεμος). Ο παγωμένος αυτός άνεμος (http://www.k8spirit.gr/pageup/subxsurvival/windchill-gr.htm) είναι ένα καιρικό φαινόμενο που κατεβάζει απότομα, επικίνδυνα και ύπουλα τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος και παρατηρείται σε όλες τις εποχές του χρόνου. Ακόμα κι αν η ανάβαση ως το Μέγα Κάμπο μας φανεί εύκολη, προτείνω και είναι καλό, να «φιξάρουμε» σχοινί σε όλο το μήκος (τελευταίο μέρος) της διαδρομής για τη ράχη του Κόρακα. Είναι απαραίτητη η χρήση κραμπόν πιολέ και κράνους. Για την κατάβαση, δυσκολία υπάρχει από τον Κόρακα ως το Μέγα Κάμπο, στο σημείο που είναι εκτεθειμένο, λίγα μέτρα μετά την κορυφή. Το επόμενο σημείο δυσκολίας είναι από τις Πόρτες έως και τα μέσα της πλαγιάς που φτάνει στα καταφύγια. Επειδή συνήθως η επιστροφή γίνεται προς το μεσημέρι, προσέχουμε τη συσσώρευση όγκων χιονιού στα λούκια, όταν ο καιρός είναι ζεστός μετά από χιονόπτωση. Επίσης αποφεύγουμε τις κορνίζες που τυχόν έχουν σχηματιστεί στις προεξοχές των βράχων. Ο λόγος είναι ότι, με την άνοδο της θερμοκρασίας ο όγκος του χιονιού μπορεί να ζεσταθεί , να ξεκολλήσει απότομα και να κυλήσει με ταχύτητα στην πλαγιά, δημιουργώντας μικρή ή μεγάλη χιονοστιβάδα. Δύο είναι οι τρόποι να φτάσουμε ως τα καταφύγια: κατεβαίνοντας την πλαγιά κάθετα, αν η εμπειρία μας αρκεί γι’αυτό το επιχείρημα, ή τραβερσάροντας με κλίση. Όσο θελκτικό αν είναι το τοπίο και όσο μαγευτική κι αν ακούγεται μια περιπέτεια στα Βαρδούσια χειμώνα, καλό θα είναι να εκτιμήσουμε σωστά την εμπειρία, τις γνώσεις και τις ικανότητές μας… Ας ανεβούμε το χειμερινό βουνό με το ανάλογο δέος και σεβασμό… Κείμενο – Φωτογραφίες: Ιωάννης Γκοτζιάς / K8spirit.gr από ana-mpa

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.