Οι ανεμογεννήτριες στη Φθιώτιδα

anemogenitries

του Παναγιώτη Λαθούρη

Ο πανικός που έχει πιάσει μερικούς για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών, όπου νάναι, δημιουργεί την εντύπωση ότι φθάσαμε στο έσχατο σημείο να έχουμε πλέον εξαντλήσει όλες τις άλλες δυνατότητες στην χώρα, σε γυμνές και βραχώδεις περιοχές, ώστε πλέον να αρχίσουμε συνειδητά να ξηλώνουμε δάση για να βάλουμε Ανεμογεννήτριες! και μάλιστα να ορίζουμε περιοχές δασών εξαιρετικού φυσικού περιβάλλοντος, και ″μακραίωνης ιστορίας συνεργασίας ανθρώπου-φύσης, με εξαιρετική απείραχτη φύση και τοπία παγκόσμιου ενδιαφέροντος″ όπως ανέφερε το χωροταξικό πλαίσιο της περιφέρειάς μας για την ορεινή Δυτική Φθιώτιδα, ως προτεινόμενες για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών! Είναι τυχαίο ότι και η Γενική Διεύθυνση Δασών του Υπ. Γεωργίας, όταν χρειάστηκε να γνωματεύσει για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων στη Σαράνταινα,(Σπερχειάδα), ήταν απόλυτα απορριπτική με γνωμάτευση-ύμνο για την περιοχή;

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η απόλυτα απορριπτική αυτή γνωμάτευση των επιστημόνων του Υπ. Γεωργίας αλλά και πλήθους άλλων ειδικών (πανεπιστημιακών καθηγητών περιβάλλοντος, γεωλόγων κλπ.) έγινε για τις καταστροφικές επιπτώσεις στο συγκεκριμένο περιβάλλον, το τοπίο, το έδαφος, τα νερά και τα πανέμορφα γραφικά ορεινά χωριά της Δυτικής Φθιώτιδας, που θα προκαλούνταν από την εγκατάσταση ανεμογεννητριών.
Συνοπτικά αναφέρουμε ότι μία ″τυπική″ ανεμογεννήτρια 2 MW έχει διάμετρο 85μ., ύψος πύργου 65μ. και συνολικό ύψος περίπου 110μ. (Μια πολυκατοικία 35 ορόφων ή 1 Ολυμπιακό στάδιο όρθιο!)
Για τη θεμελίωσή της χρειάζεται εκσκαφή και μπετό άνω των 800 m3 , ενώ για το σύνολο κάθε πάρκου χρειάζονται διανοίξεις δρόμων μεγάλης ακτίνας καμπυλότητας για μεταφορά των μεγάλου μήκους πτερυγίων, ισοπεδώσεις και συνοδά έργα με εκτεταμένα δίκτυα μέσης τάσεως και υψηλής τάσεως με πυλώνες και υποσταθμούς για τα οποία επίσης χρειάζονται εκσκαφές, ισοπεδώσεις και δρόμοι πρόσβασης. Θα υπάρξει αδυναμία αναχλόασης λόγω υψομέτρου, αλλαγές του υδροκρίτη, διάβρωση εδαφών, καταστροφή δασών, επιπτώσεις στις πηγές ύδρευσης (των χωριών) που είναι πολύ κοντά στην κορυφογραμμή, αύξηση των κατολισθήσεων των χωριών λόγω του ασταθούς και ολισθηρού υπεδάφους (φλύσχης), υπόκωφος θόρυβος στους οικισμούς.
Σκεφτείτε ένα φυσικό και αδιατάραχτο τοπίο με πλούσια δάση να γεμίσει ξαφνικά με αυτές τις θηριώδεις ανεμογεννήτριες και τα συνοδά τους έργα.
Τα αιολικά πάρκα με τον τεράστιο όγκο αυτών των ανεμογεννητριών κυριαρχούν στο τοπίο και φράζουν τους ορίζοντες!
Δεν θέλουμε να γίνει ο τόπος μας ένα άλλο είδος Πτολεμαϊδας!
Ο Νομός μας ήδη συνεισφέρει στην αναγκαία εθνική προσπάθεια με την εγκατάσταση υδροηλεκτρικών στην Δυτική Φθιώτιδα, ενώ υπάρχουν περαιτέρω δυνατότητες για υδροηλεκτρικά τόσο στην Δυτική Φθιώτιδα όσο και στον υπόλοιπο Νομό, και με την εγκατάσταση κάποιων αιολικών πάρκων σε περιοχές του Νομού που δεν δημιουργούν πρόβλημα στο περιβάλλον, ούτε καταστρέφουν την προοπτική τουριστικής ανάπτυξης και στο κάτω κάτω δεν έρχονται σε σύγκρουση με τη θέληση της τοπικής κοινωνίας όπως π.χ. στα όρια του Δήμου Στυλίδας με την Κοινότητα Ανάβρας Μαγνησίας, στο όρος Όθρυς, όπου έχει ήδη αναπτυχθεί μεγάλο αιολικό πάρκο και προβλέπεται επέκτασή του.
Στον ανεπτυγμένο κόσμο οδεύουμε σε κατανεμόμενη και όχι συγκεντρωμένη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, με μικρές εγκαταστάσεις κοντά στα δίκτυα και την κατανάλωση, ιδίως όταν πρόκειται για ανανεώσιμες πηγές. Στις ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Δανία κλπ.) η εγκατάσταση ανεμογεννητριών προβλέπεται σε περιβαλλοντικά υποβαθμισμένες περιοχές, δίπλα σε αυτοκινητόδρομους κλπ., όπου η ανθρώπινη παρέμβαση ήδη έχει αλλοιώσει τα τοπία, ή συγκεντρωμένα σε αβαθείς θαλάσσιες περιοχές. Σε καμμία χώρα δεν εγκατέστησαν ανεμογεννήτριες ξηλώνοντας δάση ή αλπική ζώνη. Σε ορισμένες χώρες έκαναν υπερσυγκέντρωση αιολικών πάρκων μόνο σε ορισμένες περιοχές, όπου όμως ήταν κατάλληλες μόνον για τέτοια χρήση και μοιάζουν με ″κρανίου τόπο″ (π.χ. Καλλιφόρνια), όχι σε περιοχές μνημεία της φύσης.
Η πραγματική ανάγκη για την προώθηση των ΑΠΕ πρέπει να ικανοποιηθεί με μέτρο και σύνεση, χωρίς ακρότητες, και δεν πρέπει να αξιοποιηθεί ως αίτιο ή αφορμή για την αυταρχική επιβολή επιλογών επενδυτών, κεντρικών Υπηρεσιών ή κεντρικής εξουσίας, αλλά να είναι τελικά προϊόν συναίνεσης των τοπικών φορέων και Κοινωνιών. Άλλωστε, δεν δικαιολογείται κανένας πανικός, αφού, με τον υπάρχοντα βαθμό ανάπτυξης των ΑΠΕ και με την προσμέτρηση της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από τα υδροηλεκτρικά της ΔΕΗ, οι διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας για 29% ενέργεια από ΑΠΕ το 2020 είναι απολύτως εφικτές.
Τέλος θα πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν θα πρέπει να θεωρείται η αιολική ενέργεια ως «πανάκεια» διότι στον καύσωνα του 2007 όπου η ζήτηση κυμαινόταν μεταξύ 9.300 και 10.300 MW σε όλη τη χώρα τότε ακριβώς που είχαμε μεγάλη ανάγκη από παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας η συμβολή των εγκατεστημένων ανεμογεννητριών ήταν μηδαμινή λόγω άπνοιας.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.