Αν και η πικροδάφνη μπαίνει άνετα στη λίστα με τα 5 πιο δηλητηριώδη φυτά στον κόσμο, παρ’ όλα αυτά θα την βρούμε παντού. Από τις άκρες των δρόμων και των εθνικών οδών μέχρι σε αυλές σπιτιών ακόμη και σχολείων. Σε πάρκα αναψυχής, νησίδες δρόμων, πεζοδρόμια και πλατείες. Την έχω δει ακόμη, πολυ κακως, και σε αυλές παιδικών σταθμών.

Ενδημικό φυτό της μεσόγειου και της νoτιοδυτικής Ασίας, πλέον μπορούμε να το βρούμε παντού στον κόσμο, εκτός τα πολύ ψυχρά κλίματα, σαν καλλωπιστικό φυτό. Το πλούσιο φύλλωμα που βγάζει και η παρατεταμένη εντυπωσιακή ανθοφορία της όλο το καλοκαίρι, έχει κάνει την πικροδάφνη δημοφιλές φυτό στη διαμόρφωση εξωτερικών και κοινόχρηστων χώρων.

Αειθαλής θάμνος ή και μικρό δέντρο που μπορεί να φτάσει και 4 μέτρα ύψος.

Η ανθοφορία της ξεκινά τον Μάιο και τελειώνει τον Νοέμβριο. Τα άνθη της είναι μεγάλα και ρόδινα, στις δε βελτιωμένες καλλιεργούμενες ποικιλίες θα δούμε και άλλα χρώματα, όπως λευκό, κόκκινο κ.α. Αν και της αρέσει η ηλιοφάνεια, είναι πολύ ανθεκτικό φυτό και προσαρμόζεται εύκολα σε κάθε τύπο εδάφους. Μοναδικός περιορισμός της είναι η θερμοκρασία κάτω από το 0, αλλά και πάλι αναβλαστάνει εύκολα. Αντέχει στην ξηρασία και τους ισχυρούς αέρηδες.

Την αυτοφυή πικροδάφνη θα την βρούμε κοντά σε όχθες ποταμών, σε ρέματα και γενικά σε υγρές τοποθεσίες σε χαμηλά υψόμετρα.

Ο καρπός εμφανίζεται τον Σεπτέμβριο και είναι επιμήκης, δερματώδης και περιέχει παρά πολλά σπέρματα με θυσανοειδή φτερά που τα βοηθούν να μεταφέρονται πιο εύκολα σε μεγάλες αποστάσεις.

Πολλαπλασιάζεται εύκολα με μοσχεύματα και σπόρο.

Ο γαλακτώδης χυμός που υπάρχει σε όλα τα μέρη του φυτού είναι γεμάτος με πολλές τοξικές ουσίες, καρδιακοί γλυκοζίτες, με κυριότερη την Oleandrin , ολεανδρίνη (τριτερπενική γλυκοσίδη).

Ακόμη και ο καπνός από πικροδάφνη που καίγεται είναι πολύ τοξικός.

Έχουν σημειωθεί θανατηφόρες δηλητηριάσεις σε ανθρώπους που έψησαν στην εξοχή χρησιμοποιώντας βλαστούς πικροδάφνης.

Η επαφή με το δέρμα προκαλεί ερεθισμό.

Έχει χρησιμοποιηθεί και ως φαρμακευτικό φυτό από τους αρχαίους χρόνους. Την αναφέρουν οι Πλίνιος, Θεόφραστος και Διοσκουρίδης στα συγγράμματα τους. Τον 19ο αιώνα απομονώθηκε η δραστική ουσία Oleandrin την οποία και χρησιμοποίησαν για καρδιακές παθήσεις σε ελάχιστη δοσολογία. Τα δραστικά στοιχεία της πικροδάφνης έχουν παρόμοια δράση με τα δραστικά στοιχεία της επίσης δηλητηριώδους διγιτάριας, digitalis, που παρουσιάσαμε σε παλιότερο ποστ.

Σήμερα ερευνάται η χρήση της ακόμη και για τη θεραπεία του καρκίνου.

Ένα μόνο φύλλο είναι θανατηφόρο για ένα μικρό παιδί, λίγα φύλλα φτάνουν για έναν ενήλικα και αρκούν 100 γραμμάρια φύλλων να γίνουν θανατηφόρα για ένα άλογο.

Τα ζώα αν και την αποφεύγουν σαν τον διάολο το λιβάνι συχνά έχουμε θανατηφόρα ατυχήματα σε άλογα και σε άλλα ζώα που κατά λάθος θα την δοκιμάσουν. Το ίδιο και οι μέλισσες. Πρέπει να υπάρχει μεγάλη έλλειψη άλλης ανθοφορίας για να εξαναγκαστεί μια μέλισσα να τρυγήσει τη πικροδάφνη. Έτσι και αλλιώς είναι αποστολή αυτοκτονίας αφού ξέρουν ότι οι περισσότερες που θα επισκεφτούν άνθη πικροδάφνης σύντομα θα είναι νεκρές. Το μέλι που παράγεται είναι τοξικό.

rc-cafe