του Νίκου Μπατσικανή
Η νέα χάραξη της εθνικής οδού “άφησε έξω” τα “Μνημεία Θερμοπυλών” και “Αθανασίου Διάκου” στα όρια του Νομού μας. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πινακίδες (Μνημείο Θερμοπυλών ή Λεωνίδα), οι οποίες να οδηγούν τους επισκέπτες στον ιστορικό χώρο όπου και ευρίσκονται ο ανδριάντας – σύνθεση του Λεωνίδα, ο τύμβος των Σπαρτιατών και το μνημείο των Θεσπιαίων, ενώ και ήταν πολύ εύκολο το ψηφιδωτό -ανδριάντας- του Διάκου να συμπεριληφθεί στον παρακείμενο χώρο στάθμευσης (parking) που δημιουργήθηκε πλησίον αυτού […]
Το ερώτημα παραμένει, όμως, όχι μόνο για την εταιρεία κατασκευής, αλλά, κυρίως, για τους υπεύθυνους του Νομού μας, και την έλλειψη των απαραίτητων ενεργειών τους για την αποκατάσταση του προβλήματος αυτού, αλλά και δημιουργίας επιπλέον Μνημείου στην περιοχή, σχετικά με το επίτευγμα του Νικηφόρου Ουρανού να κατατροπώσει του Βουλγάρους (995 μ.Χ., στη γέφυρα του Σπερχειού, κοντά στα Λουτρά Υπάτης, στη θέση Παλαιόμυλος), πριν προχωρήσουν στην κατάληψη ολόκληρης της Ελλάδας, μα και της Ευρώπης, στη συνέχεια, όπως ήταν ο σκοπός τους.
Οι τρεις αυτές μάχες, στα στενά του Σπερχειού, αποτελούν τεράστιο κεφάλαιο για την ιστορία της Φθιώτιδας, με κορυφαία αυτήν των Θερμοπυλών, που για πολλούς λόγους αποτελεί “φάρο” και για ολόκληρη την Οικουμένη, γνωστή, ανά τον Κόσμο, τόσο από το περίφημο “Μολών Λαβέ” και το επίγραμμα του Σιμωνίδη: “Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι” (Ω ξένε, ειδοποίησε τους Λακεδαιμονίους, ότι είμαστε θαμμένοι εδώ, πειθαρχώντας στις εντολές τους), όσο κι από το παγκοσμίως γνωστό, ποίημα του Κων-νου Καβάφη: Θερμοπύλες: “Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες· δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις” […], αλλά και από πολλές διεθνείς κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, με κορυφαία τους “300”, του Ζακ Σνάιντερ, καθώς κι έργα σε άλλες μορφές Τέχνης (γλυπτική – ζωγραφική).