Μακάρι να είχαμε πάντα θετικές ειδήσεις και σχόλια για το νοσοκομείο της Λαμίας. Συνήθως φθάνουν σε μας μόμο τα αρνητικά.

Αυτή τη φορά όμως το mail ήταν για καλό….

<<Να πούμε ένα μπράβο στους γιατρούς του Γ.Ν.Λαμίας, όπως προκύπτει από το δημοσίευμα ¨Γιατροί – ελπίδες για το ΕΣΥ¨ που δημοσιεύεται σήμερα 3-8-2010 στην εφημερίδα ¨ΤΑ ΝΕΑ¨>>

Διαβάστε το δημοσίευμα:

Το ΕΣΥ βρίσκεται συχνά – πυκνά στο επίκεντρο αρνητικών σχολιασµών και αυστηρής κριτικής. Ο απαρχαιωµένος εξοπλισµός, η «φτωχή» ξενοδοχειακή υποδοµή, η καθυστέρηση στις υπηρεσίες είναι µόνον µερικά από τα «αγκάθια» του συστήµατος υγείας. Οι δηµόσιοι γιατροί πάλι έχουν µπει στο στόχαστρο, αφού οι µίζες ξεσκεπάστηκαν και οι διαδροµές µαύρου χρήµατος χαρτογραφήθηκαν, εστω εν µέρει…

Και κάπου µέσα στο καλοκαίρι, ένα (µικρό)ατύχηµα αρκεί για να ταρακουνήσει την «υπνωτισµένη» και σχεδόν αντανακλαστική µιζέρια που αποτυπώνεται στα πρόσωπα κάθε φορά που το ΕΣΥ αναφέρεται στην κουβέντα. Η µεταµεσονύχτια βόλτα στο νοσοκοµείο της Λαµίας λειτούργησε υπενθυµιστικά. Ο ακτινολόγος µε τα µάτια κατακόκκινα από την αϋπνία είχε µόλις ολοκληρώσει την αξονική τοµογραφία ενός τραυµατία τροχαίου.

Δεν έχασε όµως το χαµόγελό του όταν συνάντησε ουρά ανθρώπων, άλλος κρατούσε το χέρι του, άλλος τη µέση του και άλλος το κεφάλι του, να περιµένουν για ακτινογραφία.

Αµεση ήταν και η αντιµετώπιση στα εξωτερικά ιατρεία. Το ρολόι έδειχνε τρεις τα ξηµερώµατα, παρόλα αυτά ο ειδικευόµενος ορθοπεδικός αφού έδεσε προσεκτικά το χέρι του νεαρού, αφιέρωσε τον απαιτούµενο χρόνο στον τραυµατία ώστε να του δώσει λεπτοµερείς οδηγίες για τη φαρµακευτική αγωγή και για τη συχνότητα των αλλαγών αλλά και συµβουλές για γρήγορη ανάρρωση.

Λίγο πιο πέρα, η νοσηλεύτρια προσπαθούσε να φτιάξει τη διάθεση σε µία νεαρά που είχε κόψει βαθιά το πόδι της. Εκείνη έκλαιγε και ανησυχούσε για την επούλωση και το σηµάδι που θα άφηνε το τραύµα… Η νοσηλεύτρια την καθησύχαζε, µιλώντας της για την οµορφιά της και τη γενναιότητα που έδειξε ενόσω ο γιατρός της έκανε ράµµατα.

Εκεί στους διαδρόµους συνάντησα έναν παθολόγο που µε συµπάθεια ακούµπησε τον ώµο του πατέρα, του είπε να µη φοβάται. Του ζήτησε να ηρεµήσει. Του εξήγησε πως ο γιος του θα περπατήσει, θα µιλήσει, θα γελάσει. Ηταν τυχερός. Η πτώση από τη µηχανή δεν του προκάλεσε σοβαρό πρόβληµα…

Οι εικόνες αυτές λειτούργησαν όπως η παρηγοριά στον άρρωστο , σε εκείνον που θα αρρωστήσει στο µέλλον και θα αναζητήσει τις υπηρεσίες του ΕΣΥ.

www.tanea.gr Lamiareport