«Η φωτιά είναι καλός υπηρέτης, αλλά κακός αφέντης». Το παράδοξο αυτό είναι γνωστό. Κάθε χρόνο, όμως, λησμονείται με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα στρέμματα δάσους να «καταβροχθίζονται» από πυρκαγιές, στις οποίες οι άνθρωποι είναι ενεργητικοί η παθητικοί συνεργοί.
Η φετινή αντιπυρική περίοδος έχει ξεκινήσει, αλλά οι άνθρωποι, τι; Θα επαναπαυθούν στο ότι το 2010 ήταν η χρονιά, που εκδηλώθηκαν οι λιγότερες σε ένα 24ωρο αγροτοδασικές πυρκαγιές; Ή, μήπως, στο ότι πέρυσι, σε σύγκριση με άλλες χώρες, την Πορτογαλία και τη Ρωσία, και με άλλες χρονιές, το 2007 και το 2009, οι απώλειες από τις πυρκαγιές ήταν λιγότερες;
«Πρέπει να καταλάβουμε ότι η υπόθεση “προστασία του περιβάλλοντος” δεν είναι μόνο υπόθεση ορισμένων υπηρεσιών ή φορέων, είτε αυτοί είναι η Δασική Υπηρεσία, είτε η Πυροσβεστική Υπηρεσία ή η Πολιτική Προστασία. Το περιβάλλον αφορά όλους και όλοι θα πρέπει να συμβάλουμε στην προστασία του», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ειδικός γραμματέας Δασών στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Γιώργος Αμοργιανιώτης. «Όσον αφορά τους πολίτες, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το μεγαλύτερο ποσοστό πυρκαγιών προέρχεται από αμέλεια», διευκρινίζει.
Η συμβολή του εθελοντισμού στη δασοπροστασία δεν επιδέχεται, πλέον, αμφισβήτηση. Καθαρισμός δασών, δασοπυροφυλάξεις κ.λπ. είναι τομείς στους οποίους ο εθελοντής μπορεί να προσφέρει αποτελεσματικά, βιώνοντας, ταυτόχρονα, την έννοια του μέλους ενός κοινωνικού συνόλου, σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, που αποτελεί προσωπική «περιουσία» του. Στη σημερινή οικονομική κρίση η εθελοντική δράση για την προστασία του δάσους αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα. Συγκεκριμένη μέθοδο οργάνωσης της διάθεσης του κάθε πολίτη για προσωπική θυσία προτείνει το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής στο link http://www.ypeka.gr/LinkClick.aspx?fileticket=bdVwcGTanRk%3D&tabid=233&language=el-GR.
Συνεπές στον ρόλο του ως εθνικού πρακτορείου ειδήσεων, το ΑΠΕ-ΜΠΕ συμμετέχει σε αυτή την εκστρατεία εγρήγορσης. Κωδικοποίησε, σε συνεργασία με τον ερευνητή του ΕΘΙΑΓΕ, Γαβριήλ Ξανθόπουλο, έναν «δεκάλογο» του προνοητικού πολίτη για τον κίνδυνο των δασικών πυρκαγιών.
Ο «δεκάλογος της πρόληψης» του πολίτη κοντά στο δάσος.
1. Να ακολουθώ τον νόμο ως προς το αν, πότε και πώς μπορώ να ανάψω φωτιά.
2. Να είμαι προσεκτικός και να χρησιμοποιώ την κοινή λογική όταν ανάβω οποιαδήποτε φωτιά. Π.χ. δεν ανάβω φωτιά όταν φυσάει δυνατά.
3. Να κατανοώ ότι οποιαδήποτε φωτιά ανάψω εγώ, ή οι γύρω μου, μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά.
4. Όταν ανάβω φωτιά να το κάνω σωστά, λαμβάνοντας όλες τις προφυλάξεις και να μην την αφήνω χωρίς παρακολούθηση.
5. Να εξασφαλίσω ότι κάθε φωτιά που άναψα εγώ, φίλοι ή και άγνωστοί μου έχει σβηστεί τελείως πριν φύγω.
6. Να μην πετάω ποτέ αναμμένο τσιγάρο (ή άλλο υλικό που καπνίζει) είτε ως πεζός, είτε από αυτοκίνητο.
7. Να προσέχω τι έχω γύρω μου (βλάστηση, εύφλεκτα υλικά) όταν χειρίζομαι μηχανήματα (δισκοπρίονο, αλυσοπρίονο, ηλεκτροσυγκόλληση, κλπ.) ή ανάβω ψησταριά, ή εξωτερικό ξυλόφουρνο, κάτω από συνθήκες ζέστης, ξηρασίας και ανέμου.
8. Να κάνω παρατήρηση ή και να επέμβω αν δω ότι οι ενέργειες κάποιου μπορούν να προκαλέσουν πυρκαγιά.
9. Να αναφέρω κάθε δασική πυρκαγιά που εντοπίζω στο Πυροσβεστικό Σώμα, στο τηλέφωνο 199, δίνοντας όσες πληροφορίες μου ζητηθούν (τα στοιχεία μου, πού είναι η πυρκαγιά, από πού την παρατηρώ, τι καίγεται, τι συνθήκες υπάρχουν, αν είδα κάτι ύποπτο ως προς την αιτία, κλπ).
10. Δεν πρέπει να θεωρήσω ότι «αφού φαίνεται τόσο ξεκάθαρα, κάποιος άλλος θα ειδοποίησε».
Η έκφραση «δασικός πλούτος» δεν είναι λεκτικό σχήμα. Τα δάση είναι πλούτος, σε οικονομικό επίπεδο, σε επίπεδο υγείας, σωματικής και ψυχικής, σε επίπεδο ανάσχεσης των αλλαγών του κλίματος του κόσμου που κληροδοτούμε στα παιδιά μας.
Η προστασία του δάσους είναι υπόθεση όλων.