Αργότερα πού άρχισαν να γίνονται καί στήν γύρω περιοχή παζάρια η ημερομηνία ξανάλλαξε γιά τίς 18 Σεπτεμβρίου. Στήν αρχή το παζάρι γινότανε ” στόν βάτο”  δηλαδή στόν αδιαμόρφωτο χώρο τής κάτω πλατείας πού σήμερα είναι η αποκάτω μεριά τού δρόμου σε σχήμα ” ένα γύρα”. Επάνω στόν δρόμο άρχισε να γίνεται πολύ αργότερα στήν δεκαετία τού 1960 επί δημαρχίας Δημητρίου Κοτσάνη. Οι έμποροι πού έρχονταν από Άθήνα, Λάρισσα, Λειβαδιά, Λαμία κά, φέρνανε τά χειμωνιάτικα εφόδια τών Δαδιωτών καί τών κατοίκων τών γύρω χωριών, ενώ μαζί με το παζάρι γινότανε καί η αγορά – ανταλλαγή αλόγων,μουλαριών καί γαϊδάρων. Μέσα στό παζάρι γινότανε καί η πώληση τών τυριών τών τσοπάνηδων γιατί τότε κατέβαιναν καί αυτοί από τόν Παρνασσό. Λίγα μεροκάματα γιά μάζεμα τού βαμπακιού από ανάργυρες οικογένειες πρίν το παζάρι ήταν τα λιγοστά λεφτά γιά τήν αγορά τών αναγκαίων. Το παζάρι ήταν καί κοσμικό γεγονός γιά τό Δαδί καί λαχειοφόροι αγορές γινόντουσαν γιά φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ αρραβώνες καί λογοδοσήματα είχαν τήν τιμητική τους. Πέρα από τα παραπάνω δέν πρέπει να ξεχνάμε ότι άμα γινότανε καμμιά μικροδουλειά τόν προηγούμενο χρόνο λέγανε οι καλοπληρωτές ” άντε θα σε κεράσω μιά μπύρα στό παζάρι”. Τελευταία δέν θά πρέπει να μήν αναφέρουμε ότι πολλές ταβέρνες στηνόντουσαν γιά το παζάρι με ψητές προβατίνες πού κάθε Δαδιώτης έπαιρνε καί γιά τό σπίτι του, πέρα από τήν κατανάλωσή τους κάθε βράδυ στίς κομπανίες τών γύρω καφενείων.    Αντε καί θα τα πούμε στό παζάρι…..