Γεννήθηκε στην περιοχή της Ιτέας. Ένα αδεσπότο, όπως πολλά άλλα. Από το κουτάβι γνώρισε την καλή τύχη κάποιων ανθρώπων, που του έδωσαν κάτι να φάει, αλλά και την κακοήθεια κάποιων άλλων, που έβγαζαν από τις αυλές τους ή χτύπησαν αν είχε την ατυχία να βρεθεί στο δρόμο τους.

Οι δεύτεροι μάλλον ήταν περισσότεροι κι έτσι ο αδεσποτάκος της ιστορίας έγινε φοβικός. Πριν από δύο χρόνια, η Αθανασία Ψαλτή, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φωκίδος και διευθυντής του Μουσείου Δελφών, βρέθηκε στο καφέ της Ιτέας. «Και ξαφνικά, ένα σκυλάκι ήρθε δίπλα μου και άρχισε να μου λείψει το πόδι. Μιλώντας με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος έμαθα ότι ο σκύλος λεγόταν … ο Παναγιώτης και ότι μιλούσαν εκεί, γιατί οι υπάλληλοι του δήμου αναζητούσαν για να κάνουν εγωισμό του. Τον θεωρούσαν επικίνδυνο », λέει στην Καθημερινή. «Απορισσα. Ενα τόσο φιλικό σκυλί να είναι “επικυρυγμένο”; Πώς ήταν δυνατό; Χωρίς να το πολυσκεφτώ, προτείνω να τον πάρεις μαζί μου στο μουσείο ».

– «Δόση και τιμή»

Έτσι, ο Παναγιώτης, λίγες εβδομάδες μετά, βρέθηκε στα Δελφούς. Οι φύλακες και οι υπάλληλοι του μουσείου είχαν περιφράξει ένα χώρο στην αυλή του κτιρίου, είχαν αγοράσει και ένα όμορφο ξύλινο σπιτάκι και δέχθηκαν το νεαρό σκύλο «δόξα και τιμή». Τα βάσανα του είχαν τελειώσει. Ή μήπως όχι;

Σε κάποιους κατοίκους της Ιτέας δεν άρεσε ποτέ η ιστορία να είχε τελειώσει. Έκανε, λοιπόν, μήνυση στο αντιδήμαρχο Περιβάλλοντος και Πολιτικής Προστασίας Μαρία Ανδρεοπούλου, διότι, κατά τη γνώμη τους, δεν είχε φροντίσει να βρεθεί και να σκοτωθεί το ζώο. Η υπόθεση έφτασε στην Δικαιοσύνη – και όμως, έφτασε! – και εκδικάστηκε την προηγούμενη Δευτέρα στο Πρωτοδικείο Αμφισσάς. Η αντιδημομαρχία αθωώθηκε. Πενταμελής επιτροπή κτηνιάτρων και άλλων ειδικών είχε κρίνει ότι το ζώο δεν ήταν επιθετικό. Και αν είχε εμπλακεί σε κάποιες περιστάσεις, ήταν απέναντι σε ανθρώπους που κακοποίησαν.

– Κέρδισε το δικαίωμα

Ο Παναγιώτης κέρδισε το δικαίωμα σε μια νέα ζωή! Θα συνεχίσουμε να κάνουμε τα βόλτα του, κυρίως τα βράδια, με τους αρχαιοφύλακες, θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τη φροντίδα και τα χάδια όσων τον αγαπούν. Είναι η μασκότ του Μουσείου των Δελφών. Αγαπημένο του σημείου στο αρχαιολογικό χώρο είναι το θέατρο. Τον αγαπά να ξαπλώνει στην ορχήστρα.

Ρωτώ την Αθανασία Ψάλτη που μένει από όλη αυτή την περιπέτεια, ποιο είναι το νήμα. «Ότι, δυστυχώς, σε μερικούς συνανθρώπους μας υπάρχει περίσσευμα κακού», απαντά η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φωκίδος. «Αλλά, ευτυχώς, η αγάπη όλα τα νοσηλεύει και, εν τέλει, τα συγχωρεί».

πηγή: https://fanpage.gr/