-
ΓÏάφτηκε από τον Ιωάννα ΚαÏαγιάννη
-
Â
Γεννήθηκε στην πεÏιοχή της ΙτÎας. Ένα αδεσπότο, όπως πολλά άλλα. Από το κουτάβι γνώÏισε την καλή Ï„Ïχη κάποιων ανθÏώπων, που του Îδωσαν κάτι να φάει, αλλά και την κακοήθεια κάποιων άλλων, που Îβγαζαν από τις αυλÎÏ‚ τους ή χτÏπησαν αν είχε την ατυχία να βÏεθεί στο δÏόμο τους.
Οι δεÏτεÏοι μάλλον ήταν πεÏισσότεÏοι κι Îτσι ο αδεσποτάκος της ιστοÏίας Îγινε φοβικός. Î Ïιν από δÏο χÏόνια, η Αθανασία Ψαλτή, Ï€ÏοϊσταμÎνη της ΕφοÏείας ΑÏχαιοτήτων Φωκίδος και διευθυντής του Μουσείου Δελφών, βÏÎθηκε στο καφΠτης ΙτÎας. «Και ξαφνικά, Îνα σκυλάκι ήÏθε δίπλα μου και άÏχισε να μου λείψει το πόδι. Μιλώντας με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος Îμαθα ότι ο σκÏλος λεγόταν … ο Παναγιώτης και ότι μιλοÏσαν εκεί, γιατί οι υπάλληλοι του δήμου αναζητοÏσαν για να κάνουν εγωισμό του. Τον θεωÏοÏσαν επικίνδυνο », λÎει στην ΚαθημεÏινή. «ΑποÏισσα. Ενα τόσο φιλικό σκυλί να είναι “επικυÏυγμÎνο”; Î ÏŽÏ‚ ήταν δυνατό; ΧωÏίς να το πολυσκεφτώ, Ï€Ïοτείνω να τον πάÏεις μαζί μου στο μουσείο ».
– «Δόση και τιμή»
Έτσι, ο Παναγιώτης, λίγες εβδομάδες μετά, βÏÎθηκε στα ΔελφοÏÏ‚. Οι φÏλακες και οι υπάλληλοι του μουσείου είχαν πεÏιφÏάξει Îνα χώÏο στην αυλή του κτιÏίου, είχαν αγοÏάσει και Îνα όμοÏφο ξÏλινο σπιτάκι και δÎχθηκαν το νεαÏÏŒ σκÏλο «δόξα και τιμή». Τα βάσανα του είχαν τελειώσει. Ή μήπως όχι;
Σε κάποιους κατοίκους της ΙτÎας δεν άÏεσε ποτΠη ιστοÏία να είχε τελειώσει. Έκανε, λοιπόν, μήνυση στο αντιδήμαÏχο ΠεÏιβάλλοντος και Πολιτικής Î Ïοστασίας ΜαÏία ΑνδÏεοποÏλου, διότι, κατά τη γνώμη τους, δεν είχε φÏοντίσει να βÏεθεί και να σκοτωθεί το ζώο. Η υπόθεση Îφτασε στην ΔικαιοσÏνη – και όμως, Îφτασε! – και εκδικάστηκε την Ï€ÏοηγοÏμενη ΔευτÎÏα στο Î Ïωτοδικείο Αμφισσάς. Η αντιδημομαÏχία αθωώθηκε. Πενταμελής επιτÏοπή κτηνιάτÏων και άλλων ειδικών είχε κÏίνει ότι το ζώο δεν ήταν επιθετικό. Και αν είχε εμπλακεί σε κάποιες πεÏιστάσεις, ήταν απÎναντι σε ανθÏώπους που κακοποίησαν.
– ΚÎÏδισε το δικαίωμα
Ο Παναγιώτης κÎÏδισε το δικαίωμα σε μια νÎα ζωή! Θα συνεχίσουμε να κάνουμε τα βόλτα του, κυÏίως τα βÏάδια, με τους αÏχαιοφÏλακες, θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τη φÏοντίδα και τα χάδια όσων τον αγαποÏν. Είναι η μασκότ του Μουσείου των Δελφών. ΑγαπημÎνο του σημείου στο αÏχαιολογικό χώÏο είναι το θÎατÏο. Τον αγαπά να ξαπλώνει στην οÏχήστÏα.
Ρωτώ την Αθανασία Ψάλτη που μÎνει από όλη αυτή την πεÏιπÎτεια, ποιο είναι το νήμα. «Ότι, δυστυχώς, σε μεÏικοÏÏ‚ συνανθÏώπους μας υπάÏχει πεÏίσσευμα κακοÏ», απαντά η Ï€ÏοϊσταμÎνη της ΕφοÏείας ΑÏχαιοτήτων Φωκίδος. «Αλλά, ευτυχώς, η αγάπη όλα τα νοσηλεÏει και, εν Ï„Îλει, τα συγχωÏεί».
πηγή: https://fanpage.gr/