Αφροδίτη Παπαθανάση Δελτιο τύπου

ΑΦΡΟΔΙΤΗ  Κ.  ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ  Ν. ΦΩΚΙΔΑΣ

Αθήνα 3 Μαρτίου 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Βουλευτής Ν. Φωκίδας κα Αφροδίτη Παπαθανάση, ήταν εισηγήτρια στην Ολομέλεια της Βουλής, τη Δευτέρα 1 Μαρτίου 2011, με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Κύρωση του Απολογισμού του Κράτους, Οικονομικού Έτους 2009» και «Κύρωση του Ισολογισμού του Κράτους, Οικονομικού Έτους 2009».

«Σήμερα είναι μεγάλη ευθύνη όλων μας να κατανοήσουμε και να ονοματίσουμε την πραγματική κατάσταση της χώρας, αλλά και το πώς φτάσαμε ως εδώ με τεράστιο χρέος, τεράστιο έλλειμμα και κυρίως παραγωγικό έλλειμμα. Και όλα αυτά σήμερα τα ζούμε σε ένα ασταθές ευρωπαϊκό περιβάλλον. Από όποια κομματική ή πολιτική αφετηρία ξεκινά κανείς και βλέπει τα πράγματα, το ζητούμενο για όλους πρέπει να είναι να δοθεί λύση σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση που υπάρχει στη χώρα και όχι να μένουμε σε ευχές ή διαπιστώσεις ή ακόμα χειρότερα σε κινδυνολογία ή καταστροφολογία ή λεονταρισμούς.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει να πάρει δύσκολες αποφάσεις, αποφάσεις καθοριστικές για την πορεία και της δικής μας χώρας. Ο δρόμος για την εξυγίανση των δημοσιονομικών μας και για τη διαχείριση των οικονομικών μας περνά και επηρεάζεται καθοριστικά από αυτές τις αποφάσεις. Όμως, αυτός ο δρόμος της εξυγίανσης χρειάζεται και συνείδηση από όλους εμάς για τις μεγάλες θυσίες, τα άδικα βάρη που καλείται να σηκώσει και τη μεγάλη προσπάθεια που καλείται να καταβάλει ο ελληνικός λαός σήμερα.

Η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας είναι καθοριστική για το μέλλον και των επόμενων γενεών και είναι κάτι που θα απαιτήσει χρόνια και κυρίως αλλαγή αντίληψης. Οφείλουμε με σαφήνεια να εξηγήσουμε στους Έλληνες πολίτες τι επιλογές έχουμε ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα για τη διαχείριση των δημοσιονομικών μας. Πρέπει να πάρουμε συστηματικά και αναγκαία μέτρα για να μειώσουμε το έλλειμμα που πρέπει το 2015 να φτάσει τα 3 δισεκατομμύρια ευρω.

Πρέπει να πάρουμε αναπτυξιακά μέτρα, για να αλλάξουμε το παραγωγικό πρότυπο της χώρας, να αλλάξουμε τη σχέση πολίτη και κράτους και να απαντήσουμε με όρους ανάπτυξης και διαφάνειας στη διαφθορά.

Το ζητούμενο είναι να μη φθάσουμε ποτέ ξανά σε επόμενη Βουλή να βρίσκονται οι επόμενες γενιές σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση που υπάρχει σήμερα στη χώρα.

Κληθήκαμε και πήραμε δύσκολες αποφάσεις. Αποφάσεις που επιβάρυναν όλη την ελληνική κοινωνία, πολλούς συμπολίτες μας. Έγινε μεγάλη προσπάθεια και πρέπει να συνεχίσουμε. Οι προσπάθειες πρέπει να συνεχιστούν και πρέπει σαν πολιτικό δυναμικό να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συνεχίσουμε σώζοντας την πορεία της χώρας…»

Βασικά σημεία της εισήγησης:

Παραθέτοντας τα οικονομικά στοιχεία, προκύπτει σαφώς ότι οι προβλέψεις του Προϋπολογισμού του 2009 σε σχέση με τον Απολογισμό του 2009, αποκλίνουν σημαντικά. Ο Απολογισμός του 2009 είναι ένα δείγμα λάθους πολιτικής συμπεριφοράς , ένα δείγμα λάθους συμπεριφοράς απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη σχέση μας με τους εταίρους, σε σχέση με τα στοιχεία που στείλαμε προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Αποκορύφωμα της συμπεριφοράς αυτής ήταν το προσχέδιο που προέβλεπε έλλειμμα της τάξης του 1,7% του ΑΕΠ. Στην εκτέλεσή του όμως, όπως και επιβεβαιώθηκε από τα στοιχεία της EUROSTAT είδαμε ότι το έλλειμμα ήταν στο 15,4%.

Τα ιδιαίτερα πολιτικά στοιχεία του 2009 ήταν :

Το 2009 ήταν η χρονιά που ουσιαστικά αναδείχτηκε πώς και γιατί χάθηκε ο έλεγχος στα δημόσια οικονομικά της χώρας. Ποτέ στην ιστορία της χώρας δεν υπήρξε τέτοιας έκτασης απόκλιση μεταξύ του προσχεδίου του Προϋπολογισμού και των αποτελεσμάτων εκτέλεσής του.

Τι σηματοδοτεί αυτή η απόκλιση; Ήταν τυχαία; Ήταν πολιτικά ουδέτερη; Απλά έτυχε; Δεν χρησιμοποιήσαμε σωστά στοιχεία; Ή σηματοδοτεί τις χρόνιες στρεβλώσεις, αλλά και την αποτυχία των κυβερνόντων τότε, της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας;

Είχε γνώση, είχε εικόνα η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για το τι πραγματικά συνέβαινε;

Αποτελεί καθολική πολιτική εκτίμηση το ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, διαπιστώνοντας το μέγεθος του προβλήματος, εγκατέλειψε την κυβέρνηση, αφήνοντας τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Ήδη , από το 2009, η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια στο δημόσιο χρέος με 126,8% του ΑΕΠ, όταν η δεύτερη πλησιέστερη χώρα ήταν η Ιταλία με 116% του ΑΕΠ και το Βέλγιο με 96,2% του ΑΕΠ

Όσον αφορά στα θέματα αξιοπιστίας, η Βουλευτής αναφέρθηκε σε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα οποία αποδεικνύουν το πώς οδηγήθηκε η χώρα μας στη μεγαλύτερη κρίση αξιοπιστίας σε σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους και τις διεθνείς αγορές:

  • Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ήταν αυτή που έστειλε επιστολή προς την Κοινότητα, λέγοντας ότι τα χρέη των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές είναι 2 δισεκατομμύρια ευρώ, όταν την αμέσως δεύτερη μέρα ο τότε Υπουργός κ. Αβραμόπουλος, απαντώντας στη Βουλή σε ερώτηση του κ. Σκουλάκη, αναγνώριζε ότι τα χρέη των νοσοκομείων ήταν της τάξης των 6 δισεκατομμυρίων ευρώ.

  • Σε ερώτηση του 2008 , Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας της προς το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους σχετικά με το αν υπάρχουν χρηματοοικονομικά παράγωγα, δεν δόθηκε ποτέ απάντηση. Εκ των υστέρων έρχεται η Eurostat και προσθέτει χρέος 5 δισεκατομμυρίων ευρώ.

  • Στις 2 Οκτωβρίου του 2009 η Ελλάδα έστειλε στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου υποστήριζε ότι το έλλειμμα στο τέλος του χρόνου θα ήταν 6% του ΑΕΠ, όταν ήδη μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου το ταμειακό έλλειμμα είχε ξεπεράσει το 10% του ΑΕΠ. Κι αυτό ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με τις διαπιστώσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία δεν κατέγραφε το έλλειμμα της γενικής Κυβέρνησης, αλλά το ταμειακό έλλειμμα. Και έλεγε τότε η Τράπεζα της Ελλάδος ότι θα καταλήξει να είναι διψήφιο νούμερο και το ίδιο προέβλεπαν και τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μετά την απογραφή του 2004, η δημοσιονομική προσαρμογή στο όριο του 3% που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας, δεν υπήρξε ποτέ.

Από το 2006 και μετά το έλλειμμα, τόσο σε απόλυτο μέγεθος όσο και σε ποσοστό του ΑΕΠ, αυξάνεται συνεχώς ενώ το 2007 η χώρα μπαίνει και βγαίνει ξανά σε επιτήρηση.

Η αύξηση του χρέους δεν ήταν αποτέλεσμα των τόκων.

Ήταν αποτέλεσμα μόνο των τόκων η εκτίναξη του χρέους της χώρας; Το χρέος, από τα 180 δισεκατομμύρια ευρώ το 2004 έφθασε στα 320 δισεκατομμύρια ευρώ το 2009. Η πραγματικότητα, όμως, είναι – κι αυτό αποδεικνύεται από τα στοιχεία – ότι το 2003 οι πρωτογενείς δαπάνες ήταν της τάξεως των 31,3 δισεκατομμυρίων ευρώ και το 2009 αυτές ήταν της τάξεως των 58 δισεκατομμυρίων ευρώ. Άρα, σε όλη τη διαδρομή και συγκεκριμένα από το 2004 έως το 2009, η αύξηση του χρέους δεν ήταν αποτέλεσμα των τόκων.

Ποιες ήταν οι χαμένες ευκαιρίες;

Πέρασαν χρόνια με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Μαζεύτηκαν τα ελλείμματα στα χρόνια αυτά;

Έγινε σωστή διαχείριση των δημοσιονομικών, όταν η χώρα είχε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης;

Και η απάντηση είναι σαφώς, όχι, τόνισε η Βουλευτής κλείνοντας την εισήγηση της.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.