Οι Αθηναϊκές Θεάτρες παρουσιάζουν τον «Οινόποντα Τύραννο», την καλλιτεχνική τραγωδία του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, σε καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Πρωταγωνιστούν ο Δημήτρης Λιγνάδης στο ρόλο του Οιδίποδα και της Αμαλίας Μουτούση στο ρόλο του Ιωκάστη. Σε σκηνή μαζί τους ο Νίκος Χατζόπουλος (Κρέων), ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, ο Γιώργος Ζιώβας, ο Γιώργος Ψυχογιός (Θεράπων), ο Νικόλας Χανακούλας (Εξάγγελος) και ένας χορός 10 επιπλέον ηθοποιών και μουσικών. Η υπόθεση: Το έργο αρχίζει με ένα μυστήριο. Η πόλη της Θήβας πλήττεται από τον έρωτα και ο βασιλιάς του Οίντιποδα ζητάει να εξακριβωθεί ο λόγος. Ο σκοπός του Απόλλωνα παραγγέλνει ότι για να καθαρίσει η πόλη πρέπει πρώτα να τιμωρηθεί ο φονος του Λάιου. Ο βασιλιάς αποφασίζει να εξαγνίσει το άγγιγμα και να ξεδιπλώσει ένα σβάη των φοβερών αποκαλύψεων. Υπάρχουν δύο άξονες στο έργο αυτό, το τελευταίο του αρχαίου δράματος, τουλάχιστον από τα σωστά, που λειτουργούν συμπληρωματικά: Το έργο αυτό είναι το πρώτο στην παγκόσμια δραματοποίηση θρίλερ με σασπένς (whodunitplay τους αποκαλούν οι Αγγλοσάξωνες). Ξετυλίγοντας το σβάη των γεγονότων, ο ήρωας, με άριστο τεχνικό τρόπο, φτάνει στο κέντρο του λαβυρινθού, όπου ο επιτιθέμενος και ο εξεγερμένος είναι ο ίδιος. Αν και συχνά υποτιμούμε την άξονά του, γυρεύοντας άλλες ποιότητες, η φράση «Ο Πόλυβος δεν ήταν πατέρας σου» πάντα προκαλεί ένταση στο κοινό που παρακολουθεί. Και το παιχνίδι της μοίρας είναι ακόμα στα μισά.
Ο δεύτερος άξονας, που κάνει το Οινόποδα το πρώτο υπαρκτό έργο στην παγκόσμια δραματοποίηση, είναι το ίδιο το ερώτημα που θέτει: «Ποιος είμαι;». Και τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ο ήρωας για να απαντήσει: τα εργαλεία που ο άνθρωπος -ειδικά ο Δυτικός-έχει θεοποιήσει: το ορθό λόγο, η σκέψη, η λογική. Είναι τα μόνα που έχουμε, έχουν εκτοξεύσει το είδος μας, όμως δεν αρκούν. Γιατί αν αποφασίσετε να τοποθετήσετε το συγκεκριμένο ερώτημα, οφείλετε να είστε έτοιμος και για την απάντηση. Και η αλήθεια, όπως λέει ο ποιητής, «μόνο έναντι θανάτου δίδεται». Ο Οινόπεδος είναι ο πρώτος άνθρωπος της δραματουργίας μας, ο Αδάμ της. Και η μοίρα του μας κάνει ταπεινώνα.